Strona:Jerzy Byron-powieści poetyckie.pdf/82

490 

Jej włosy jako hijacynty płyną,^[1]

Gdy okolona rówiennic drużyną
Stanie, nad wszystkie głową wyniesiona,
I da warkoczom płynąć przez ramiona;
Włosem zamiata ślad swój na marmurach,

495 

Ślad nóżki, bielszej niźli śniegi w górach,

Kiedy z rodzinnych obłoków wylecą
I ziemią jeszcze nie skalane świecą.
Jako monarcha ptaków Frangestanu^[2]
Łabędź podnosi głowę z oceanu

500 

I pysznie skrzydłem uderza po fali,

Skoro spostrzeże podróżnika w dali:
Z taką powagą ona zwraca głowę,
I śnieżne ramię i piersi perłowe,
I z taką piękną dumą wzrokiem miota.

505 

Gdy na nią oczy śmie zwrócić pustota,

Cofną się, blasku wytrzymać nie mogą;
Pochlebiać chciały, — upadają z trwogą.

 Jak była oczom piękną Gruzyjanka,^[3]
Tak miała serce czułe dla kochanka.

510 

Kochanka?... Któż jej kochanek?... Hassanie,

Ty nim nie jesteś, dziki muzułmanie!...

---

 Ponury Hassan dał rozkaz podróży.
Oddział wasalów, co mu w dworcu służy,

dzione, może być uważane za plus arabe qu’en Arabie« (B.). (Opuszczone przez Mickiewicza).

1. w. 490. jako hijacynty — »Hijacynt, po arabsku Sunbul, tak często używane przez poetów wschodnich, jak w poezji greckiej« (B.). (Opuszczone przez Mickiewicza).
2. w. 498. Frangestan — »kraj Czerkasów« (B. M.).
    Leży na Kaukazie, na wschód od Morza Czarnego; dziś Czerkasów nazywamy Czerkiesami. — Frangestan oznaczał także wogóle kraj europejski.
3. w. 508. Gruzyjanka — U Byrona niema wzmianki, że Leila pochodziła z Gruzji, — krainy w Kaukazie, słynnej z piękności swych mieszkańców (rasy białej).