Strona:Jawy przez J. Krajoskiego.djvu/10

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
8

Gdzie pancernych roty mężne?
Gdzie ich wodze bracia bratu?
A dla wroga tak potężne,
Że postrachem były światu.

Gdzież duch wielki, wielkiéj siły?
Czyż gdy marło święte ciało
I duch zstąpił do mogiły?
I nic z Polski nie zostało?

Gdzież ubiegłėj chwały pieśnie;
Bohaterskiėj cnoty czyny? —

Ziemio! nie jęcz tak boleśnie,
Ale pociesz twoje syny.

Ziemio! wskrześ nam przodków cienie;
Oni sławą otoczeni,
Nas ostrunią w swe promienie,
I duch nasz się rozpłomieni.


∗             ∗