Strona:Jaroslav Hašek - Przygody dobrego wojaka Szwejka.pdf/219

podczas pobytu w Pradze. Wszystko, co dla niej uczyniłem, pochodziło z dobrego serca i dlatego nie mogę przyjąć tej sumy i odsyłam ją...

 — No-no, piszcie dalej, Szwejku. Czemu się tak kręcicie? Coście napisali?
 — I odsyłam ją... — rzekł tragicznie drżącym głosem Szwejk.
 — Więc dobrze:

odsyłam ją Panu z wyrazami najwyższego szacunku. Uniżone pozdrowienie i ucałowanie rąk dla Szanownej Pani. Józef Szwejk, służący nadporucznika Lukasza.

 Napisane?
 — Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że jeszcze brak daty.
 — Dwudziestego grudnia 1914. Tak, a teraz napiszcie adres na kopercie, weźcie tych czterysta koron, zanieście je na pocztę i wyślijcie pod tym adresem.
 I nadporucznik Lukasz zaczął wesoło pogwizdywać arię z operetki „Rozwódka“.
 — Jeszcze jedno, mój Szwejku — zawołał nadporucznik, gdy Szwejk wybierał się na pocztę. — Czy znaleźliście jakiego psa dla mnie?
 — Mam jednego na oku, panie oberlejtnant. Bardzo ładne zwierzę. Ale trudno będzie nabyć go. Mam wszakże nadzieję, że go jutro przyprowadzę. Gryzie.

∗             ∗
∗

 Ostatniego słowa nadporucznik Lukasz nie dosłyszał, chociaż było takie ważne.
 — Gryzie ten gałgan, jak wszyscy diabli — chciał Szwejk powtórzyć głośniej, ale dał spokój, pomyślawszy: — Co nadporucznikowi do tego. Chce psa, będzie miał psa.
 Łatwo to powiedzieć: — Przyprowadźcie mi psa! — Właściciele psów są bardzo ostrożni i pilnują ich, choćby psiska nie