Strona:Janusz Korczak - Uparty chłopiec.djvu/134

Zachorowałbyś na wściekliznę, a to niezawodna śmierć. Powinieneś mu być wdzięczny. Do widzenia. Bądź zdrów.
 Wielki Pasteur miał czas na pisanie listów do chłopców, których leczył.

 Przywieźli z Ameryki czworo dzieci, pokąsanych przez wściekłe psy. Dziewczynka ma pięć lat. Wie, że pokąsał ją pies. Potem długo wieźli ją okrętem do jakiegoś pana Pasteura. Będzie ją leczył. Mała boi się. To będzie bolało. Po co ją leczyć, kiedy jest zdrowa? Ranka się już wygoiła.
 Przyjechała do Francji. Posadzili ją w dużym pokoju. Mała dziwi się. Po co, na co czeka? Tyle ludzi tu siedzi. Na co czekają? Oni może też są pogryzieni przez wściekłe psy?
 Mała nic nie rozumie, ale boi się, że będzie bolało.
 Przychodzi stary pan. To pan Pasteur. Mała boi się tego doktora.
 No i co? Nic. Ukłuli ją igłą. Wcale nie bolało. Mała Amerykanka myśli:
 — Więc po to jechałam tak długo, tak daleko, żeby ukłuli igłą?

 Cesarz rosyjski przysłał 19 chłopów ze