Strona:Janusz Korczak - Kajtuś czarodziej.djvu/9

 Znów się ukłonił i wyszedł.
 Powiedział koledze, jak było.

 Obok apteki jest sklep pomocy szkolnych.
 Wchodzi Kajtuś.
 Rozgląda się.
 — Proszę o ciastko z kremem.
 — Czego?
 — Ciastko czekoladowe z kremem.
 — A ty ślepy jesteś? — Nie widzisz?
 — Owszem, widzę.
 Stoi i dziwi się, czego od niego chcą.
 — Chodzisz do szkoły?
 — Chodzę.
 — Nie wiesz, gdzie się ciastka kupuje?
 — Jeszcze nas nie uczyli.
 Wzrusza ramionami.
 Niby nie wie, co robić.
 Rozgniewał się pan.
 — Na co czekasz?
 — Już nic.
 I wychodzi.
 — No co? — pyta się kolega.
 — Obraził się. — Złośnik jakiś.
 — On taki zawsze, — mówi kolega. — Znam ten sklep. Nigdy tu nie kupuję.
 — To trzeba było powiedzieć.
 — Myślałem, że ci się uda.
 — No i udało się. Przecież mnie nie zabił.
 Idą dalej.