Strona:Janusz Korczak - Bezwstydnie krótkie.djvu/33

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


— No właśnie: wróciłam późno. Więc co? — Z chłopcami! — No tak: z chłopcami. — Dosyć tej opieki! — Bylem na czas przyszła do biura. — A mama mi może zabroni? — Jestem na posadzie. Jestem niezależna. — Może mam się kłaść do łóżka z kurami — z maszyną do pisania? Chce mnie mama wtrącić w perwersję? Dobre sobie. — — — Przestań się dąsać, matulu. — Jak będziesz grzeczna, i ciebie wprowadzę w świat.