mierz do ziem Ruskich Litewskiemu księstwu podległych, Witebska, Smoleńska i Połocka, i na ich objeżdżaniu znaczną część zimy przepędził. Dopiero w połowie postu wrócił do Wilna, gdzie święta Wielkanocne obchodził. Po świętach zaś z Wilna pojechał do Grodna, i tam zabawiwszy kilka tygodni, wybrał się wreszcie do Polski, i przez Łuków, Radom, Opoczno, Sulejów, w Piątek przed uroczystością Zesłania Ducha Ś. szczęśliwie przybył do Piotrkowa.
Jan Gruszczyński z Iwanowic, herbu Róża, wyniesiony przez papieża Mikołaja na biskupstwo Włocławskie, osierocone po śmierci Mikołaja Lasockiego, wziął święcenie biskupie z rąk Władysława arcybiskupa Gnieźnieńskiego w Kole; mistrz zaś Grzegorz z Sanoka, obrany arcybiskupem Lwowskim, wyświęcony został w Niedzielę po oktawie Bożego Ciała, w kościele katedralnym Krakowskim przez Zbigniewa kardynała i biskupa Krakowskiego.
W uroczystość Zesłania Ducha Ś. złożono zjazd w Piotrkowie, na który przybył król Kazimierz, oraz królowa Zofia, Władysław arcybiskup Gnieźnieński, Jan Włocławski i Andrzej Poznański, biskupi, Jan z Czyżowa kasztelan i starosta Krakowski, Łukasz Poznański, Jan z Oleśnicy Sandomierski, Wojciech z Malego (de Male) Łęczycki, Jarand Sieradzki, Hryćko Podolski, wojewodowie, i znaczna liczba kasztelanów. Zbigniew kardynał z umysłu, bo proszony o to listem królewskim, nie przybył. Jana z Tęczyna wojewodę Krakowskiego słabość w domu zatrzymała. Na tym zjeździe najprzód panowie niektórzy Wielkopolscy użalali się, że Zbigniew kardynał i biskup Krakowski ich metropolicie Gnieźnieńskiemu odjął pierwszeństwo, i Wielkopolskę pozbawił tego jedynego zaszczytu, którym przodkowała. Potém uskarżali się na panów ziemi Krakowskiej, że go swoją pomocą, radą i siłą wspierali, i zezwolili na ujmę i zniewagę Wiel-
