Liguryjskiém (Ligusticum). Pochodził z rodziców uczciwych, ale stanu niskiego i ubogiego. Biegły w prawie Boskiém i ludzkiém, i wszystkich umiejętnościach zawartych w trivium i quadrivium; na ludzi biednych i niedolą ściśnionych łaskawy; w wymierzaniu sprawiedliwości sędzia sumienny.
Z Mikołajem i Wacławem książęty Raciborskimi i Bolesławem Cieszyńskim, tudzież wielu radcami ich księstw, i posłami książąt Oświecimskich, którzy na Niedzielę pierwszą postu zjechali do Krakowa, w skutek wzajemnych układów, prowadzonych przez Zbigniewa biskupa Krakowskiego, Jana z Czyżowa kasztelana, i Jana z Tęczyna wojewodę Krakowskiego, zawarty został pokój wieczysty, na warunkach słusznych i obu stronom dogodnych, wzajemnie stwierdzony i opisany.
We Wtorek po oktawie Ś. Stanisława w Maju, klasztor Mogilski z całém swojém zabudowaniem, wyjąwszy ściany i sklepienia, zgorzał od pożaru wybuchłego w łaźni. Tę przygodę wielu wzięło za najgorszą wróżbę: przewidywano bowiem za czasów i rządów Kazimierza książęcia Litewskiego, który w tym dniu na królestwo wjeżdżał, prześladowanie i jakoby ogniem pustoszenie kościołów, a zwłaszcza klasztorów: która-to wróżba później sprawdziła się, gdyż król Kazimierz wielu krzywdami uciemiężał klasztory.
Zbigniew biskup Krakowski, chcąc za życia swego, na chwałę Bożą i zbawienny dusz pożytek, w dyecezyi swojej pomnożyć nabożeństwo, z dwóch kościołów parafialnych, to jest, Ś. Małgorzaty w Nowym Sączu, i Ś. Jakóba w Podgrodziu, które obadwa należały do nadawstwa, zwierzchności i zarządu biskupa Krakowskiego, ufundował nowy kościoł kollegiacki w Sączu, i ustanowił w nim trzech prałatów, jako to:
