Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom V.djvu/15

pogrobowego króla Alberta, nakazano na dzień Ś. Wojciecha zjazd w Sieradzu. Zjechali się nań prałaci i panowie w większej niż zazwyczaj liczbie. Poczęto naradzać się o przyszłych królestwa rządach, przy znaczném zdań rozróżnieniu. Jedni bowiem mniemali, że należało czekać pewniejszych jeszcze o królu wiadomości, inni narady odłożyć chcieli na czas późniejszy. Przeważyło nakoniec zdanie Zbigniewa, biskupa Krakowskiego, który wnosił, aby przystąpić do wyboru króla, i zalecał na tron Kazimierza książęcia Litewskiego, brata rodzonego króla Władysława. Twierdził, „że nic się przez to nie zmieni, chociażby nawet król Władysław po kilku latach ożył, jeśli dla utrzymania w kraju porządku wybierze się w jego miejsce nie przeciwnika żadnego ale brata, nie obcego ale dziedzica, a królestwo pozostanie w swoim składzie i postaci, bez żadnego przeistoczenia.“ A lubo niektórzy z panów koronnych przekładali, że wybór ten był jeszcze zawczesny i równie dla kraju jak i pojedynczych osób szkodliwy, wszelako rada ogólna poszła za zdaniem biskupa Krakowskiego, i zgodnemi głosy obrano królem Polskim Kazimierza, z wielką dla Zbigniewa biskupa pochwałą. Zofia także królowa, która na tym zjeździe była obecną, dziękowała biskupowi Krakowskiemu, że w takiej zdań niepewności, kiedy inni nie mieli odwagi, śmiało i stanowczo wystąpił, i królestwo swą sprawą ubezpieczył. Gdy jednak powszechne było przekonanie, i wszyscy mieli nadzieję, że król Władysław żył jeszcze, i kiedykolwiek mógł się pojawić, przeto uchwalono, aby wybór Kazimierza książęcia Litewskiego uważać za spełniony i ważny, ale go nie wprowadzać w wykonanie; do książęcia jednak wyprawić od sejmu z oznajmieniem o jego wyborze poselstwo, a rzecz całą odłożyć do dnia Ś. Bartłomieja, aby tymczasem wywiedzieć się można z pewnością o życiu lub zgonie króla Władysława. Posłowie jadący do Litwy prosić mieli książęcia Kazimierza, aby raczył na dzień Ś. Bartłomieja przybyć osobiście do Piotrkowa, i na zjeździe na ten dzień naznaczonym wraz z panami koronnymi naradzić się w celu ustalenia rządów królestwa. A gdy o wybór posłów powstał spór w radzie, i sejmujący długo na nich zgodzić się nie mogli, poruczono w końcu tę sprawę biskupom, aby oni wybrali posłów według swojego rozumienia. Naznaczeni więc czterej rycerze, Piotr Chrząstowski, Piotr Szamotulski, Piotr Oporowski i Mikołaj Czarnocki, otrzymali poselstwo do Litwy, z zaleceniem, aby na zjazd Piotrkowski, mający się odbywać w dzień Ś. Bartłomieja, przywieźli odpowiedź książęcia Kazimierza.