Węgierskiego: a gdy się zbliżył do papieża Mikołaja, który go z kardynałami i liczném gronem prałatów czekał u głównej bramy wschodów Św. Piotra, przyjęty był od niego i przypuszczony do ucałowania nóg, rąk i twarzy; cesarzowa zaś całowała tylko nogi i ręce papieżowi, który kładł jej ręce na głowę i ramiona. Następnie, po złożeniu ofiar u ołtarza Ś. Piotra, umieszczeni zostali oboje w pałacu Apostolskim, w komnatach na ich gościnę przeznaczonych. We Czwartek zaś przed Niedzielą czwartą postu, podczas mszy ś. śpiewanej przez papieża, cesarz Fryderyk, przybrany w dalmatykę jak dyakon, drugą koroną, którą powinien był kłaśdź na głowę w Medyolanie, w obecności przyszłej żony swojej przez papieża uwieńczony został. A lubo przytomni obrzędowi posłowie Medyolańscy użalali się na wyrządzoną sobie krzywdę, i wiele czynili zarzutów przeciw pogwałceniu swojego prawa, żądając od papieża sprawiedliwości, a cesarz Rzymski Fryderyk dał im odpowiedź, że udać się nie mógł do Medyolanu z przyczyny panującej w tém mieście zarazy, i dlatego, że w niem nie był obecnym prawy książę Medyolański Franciszek; wszelako papież kazał ich z niczém odprawić, oświadczywszy surowo, że jeśli mocen był cesarstwo przenieść z Grecyi do Niemiec, tém bardziej wolno mu było koronacyą z Medyolanu przenieść do Rzymu. W tymże samym dniu papież osobiście zaślubił Fryderyka cesarza z jego oblubienicą, udzielając im wzajemnego pocałowania, z podaniem poświęconej obrączki. Po wysłuchaniu mszy świętej, w czasie której oboje składali w ofierze chleb, wino, światło i pieniądze, rozwiązano stułę, którą byli złączeni, i wyprowadzono ich poza kratę kaplicy Piotrowej.
W Niedzielę czwartą postu, koronacya króla Fryderyka na cesarza i jego małżonki odbyła się w następujący sposób. W kaplicy kościoła Św. Piotra, gdzie według podania Piotr Ś. miał czytać mszą świętą, cesarz przybrany w strój dyakona, i przez dwóch kardynałów, Izydora Sambieńskiego, Rusina, i Franciszka Albańskiego, biskupów, poprowadzony został do ołtarza, kędy Ś. Sylwester namaszczał Konstantyna. Tu cesarz upadł twarzą na ziemię, a jeden z kardynałów, Franciszek biskup Albański i podkanclerzy, czytał nad nim pewne modlitwy, trzymając nogę na karku leżącego. Podniósł się potém na kolana, i stanął przed ołtarzem; odsłoniono na nim szaty, namaszczono go i odprowadzono do jego miejsca, gdzie znowu wdziano nań strój dyakona. Potém król Władysław
