i wyznaczysz miejsce w księstwie czyli ziemi Żmudzkiej, któreby niedalekie było ziem i posiadłości Mistrza i Krzyżaków, a zdawało się tobie i stronom najdogodniejszém. Chcemy zaś i zalecamy, abyś do przyjmowania pism i dowodów, jakie strony obiedwie, albo którakolwiek z nich, w obronie swojej sprawy pokładać zechcą, udawał się do miejsc, które do tego same sobie obiorą, chociażby w własnej prowincyi lub dziedzinie swojej; dokąd z sobą przywoływać będziesz drugą stronę, i dozwalać sprawdzania pieczęci i podpisów rzeczonych aktów i dowodów. A jeżeliby pokładająca je strona obawiała się, aby rzeczone pisma i dowody w przewożeniu ich w inne miejsce nie uległy jakiemu uszkodzeniu, i z tej przyczyny żądała ich odpisu, na ów czas, pozwoliwszy drugiej stronie obejrzeć je dokładnie, każesz w obec strony przeciwnej sporządzić ich odpis w formie urzędzowej, z oznaczeniem pieczęci, podpisów i znaków, jakie się znajdą na tych pismach i dowodach. Orzeczesz potém w imieniu naszém, że pomienione odpisy taką mają mieć wagę, jak same pisma pierwotne. W ten sposób sporządzony cały stan sprawy, wraz z wszystkiemi żądaniami, pismami i dowodami stron obydwóch, prześlesz do rąk naszych. W czasie więc, który będzie ci się zdawał najwłaściwszym, i na który wezwiesz stanowczo obie strony, sam stawisz się przed nami, abyśmy rzeczoną sprawę i toczące się spory załatwić mogli, bądź zgodą, bądź wydanym wedle prawa wyrokiem. Chcemy nadto, zalecamy i przykazujemy, abyś każdemu, do jednej lub drugiej strony należącemu, wszystkim prawobrońcom, pełnomocnikom, świadkom, i osobom pośrednio do sprawy wchodzącym, jako téż rzeczom do jej załatwienia służącym, opatrzył w imieniu naszém należne bezpieczeństwo, użyczając im opieki naszej Apostolskiej Stolicy, którą obecnie im zapewniamy. Zalecamy również, aby strony zaręczyły sobie wzajemne bezpieczeństwo, a to w formie, jaką im przepiszesz. Świadków zaś do sprawy potrzebnych, jeśliby dla przyjaźni, obawy, nienawiści, lub z innej jakiej przyczyny uchylali się od stawiennictwa, karami kościelnemi zmusisz do zeznania prawdy. Niniejszemu nakoniec rozporządzeniu nie mają przeciwić się inne jakiekolwiek przywileje, nakazy i ustawy Apostolskie, a zwłaszcza ustawa świętej pamięci Bonifacego VIII papieża, Poprzednika naszego, która zastrzega, aby nikt nie był pociągany do sądu ani wywoływany poza granice swojej dyecezyi, dalej jak o jeden dzień drogi, a w pewnych wypadkach o dwa dni. Albo, jeśliby kto zasłaniał się udzielonym sobie od Stolicy Apostolskiej indultem, że interdyktowi, suspensie, ani klątwie podlegać nie może, a to z mocy listu Apostolskiego, w którymby wyraźnej i dokładnej od słowa do słowa o takowym indulcie nie było wzmianki, bądź wreszcie inném jakiém bądź kolwiek wyłączeniem, takowe słuchaném być nie ma. Dan w Rzymie u Świętego Piotra, dnia
