tucji i spraw przewidzianych w art. 18 Ustawy Konstytucyjnej. Rozporządzenia te, wydawane z powołaniem się na postanowienia Konstytucji, zawarte w niniejszym artykule, winny być podpisane przez Naczelnika Państwa, prezesa Gabinetu i wszystkich ministrów i być ogłoszone w Dzienniku Ustaw, ale tracą swą moc obowiązującą, jeżeli nie zostaną złożone obu Izbom Sejmowym, w ciągu dni 14 po najbliższem posiedzeniu Sejmu, albo zostaną uchylone dekretem Naczelnika Państwa lub ustawą.
Naczelnik Państwa ma prawo wydawania rozporządzeń z upoważnienia ustawy i w celu wykonania ustawy, które jednak, by miały moc obowiązującą, muszą być wydane z powołaniem się na daną ustawę i na jej upoważnienie.
Wszelki akt urzędowy Naczelnika Państwa wymaga, dla swej ważności, obok podpisu Naczelnika Państwa, podpisu prezesa Gabinetu i właściwego ministra.
To zastrzeżenie jednak nie odnosi się do aktu mianowania lub odwołania prezesa Gabinetu lub ustąpienia Naczelnika Państwa, na którym sam podpis Naczelnika Państwa wystarcza, jak również do aktu nominacji lub odwołania pojedynczych ministrów, na którym obok podpisu Naczelnika Państwa wystarcza podpis prezesa Gabinetu.
Naczelnik Państwa otrzymuje uposażenie według przepisów osobnej ustawy (art. 52).
Naczelnik Państwa nie może piastować żadnego innego urzędu ani należeć do składu Izby Poselskiej ani Senatu (art. 53).
Przed objęciem urzędu, Naczelnik Państwa składa w Zgromadzeniu Narodowem przysięgę następującej treści:
„Przysięgam Bogu Wszechmogącemu, w Trójcy Świętej Jedynemu i ślubuję Tobie, Narodzie Polski, na urzędzie Na-
