Strona:Jan Tarnowski - Projekt nowej ustawy konstytucyjnej.djvu/65

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
KONSTYTUCJA POLSKA.

W Imię Boga Wszechmogącego

w Którym źródło wszelkiej władzy,


a z woli Narodu Polskiego, którego jesteśmy zastępcami, w Jego imieniu z Jego mocy i upoważnienia, My! Posłowie na ten Sejm Konstytucyjne, mając na oku dobro całej wspólnej nam Ojczyzny i pragnąc Jej byt na przyszłość, Jej siłę i potęgę. Jej rozwój w kierunku gospodarczym, kulturalnym i społecznym – których pierwszym warunkiem, wewnętrzny ład, spokój i bezpieczeństwo – zapewnić i utwierdzić na wiekuistych zasadach prawa i słuszności, w tym celu, pomni naszego wysokiego posłannictwa, niniejszą Ustawę Konstytucyjną Państwa Polskiego uchwalamy i ustanawiamy.

Rozdział I.

ZASADY FUNDAMENTALNE.

Art. 1.

Polska, czyli Państwo Polskie, jest jednem, wspólnem, nierozłącznem, z Bożej łaski odzyskanem, całego Narodu Polskiego prawnem, po Ojcach dziedzictwem. A Narodem Polskim jest cała ludność tego państwa, posiadająca obywatelstwo.

Art. 2.

Państwo Polskie, w swej organizacji, w swych rządach i ustawach opiera się na zasadach: wolności, równości i sprawiedliwości: zabezpiecza wszystkim, na swym obszarze, nietykalność osoby, własności, mieszkania, rodziny i religji i uznaje ich prawa w tym kierunku za nienaruszalne.