Środki przeciw-obstrukcyjne.
Dla zapobieżenia obstrukcji przewiduję w moim projekcie dwa sposoby:
a) Ograniczenie czasu przemówień dla posłów, którego przekraczać nie wolno bez zgody przewodniczącego, jak to ma miejsce w Australji.
b) Surowe kary dyscyplinarne, idące aż do odebrania mandatu za nieusłuchanie głosu przewodniczącego, nawołującego do porządku.
Przy tej okazji, proponuję skasowanie pulpitów, które w Izbie są zbyteczne, a służą tylko, jako instrument do hałasowania. Oprócz tego pulpity bywają źródłem innego jeszcze nadużycia, mianowicie służą posłom do załatwiania na nich swej prywatnej korespondencji, a zawarte w nich szuflady, do przechowywania romansów i powieści, które posłowie czytają podczas posiedzeń, zamiast uważać na tok rozpraw. Potrzebne zaś notatki robić można bez pulpitu, na bloczku trzymanym w ręku, jak to ma miejsce w Anglji.
Interpelacje.
Członkowie Parlamentu muszą mieć prawo informowania się o bieżących czynnościach Rządu, ale Rząd nie może być dzień w dzień na usługi Parlamentu, dla odpowiadania na pytania stawiane mu przez pojedynczych posłów, jak to ma miejsce we Francji i u nas, W Anglji jest na ten cel przeznaczony jeden dzień w tygodniu, mianowicie piątek i to od 8½ wieczór do Północy. Na pytania, posła minister winien dać odpowiedź, ale nad odpowiedzią ministra nie może być dyskusji. Jest to rozmowa wyłącznie danego ministra z danym posłem. We Francji nad odpowiedzią ministra może się wywołać generalna dyskusja, która prowadzi tylko do straty czasu i do wyzyskania tego położenia w najrozmaitszych celach. Co do mnie, w moim operacie przyjąłem system angielski, jako jedynie racjonalny.
