Strona:Jan Sygański - Historya Nowego Sącza.djvu/33

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Protwiczowi[1], gdy wyjeżdżał z nimi, 25 złp. Ogólny wydatek „na wozy pospolitego ruszenia i dwóch jezdnych przeciwko Turkowi an anno praesenti 1621“ wynosił 400 złp. Tak pokaźnej sumy nie mógł dostarczyć na razie wyczerpany skarb miejski, więc pan Jerzy Tymowski, kupiec i rajca, „zadał naprzód ad rationem arendy żeleźnikowskiej 400 złp.“[2].
 Z pomiędzy wojowników sandeckiej ziemi podlegli pod Chocimem: Bylina, pan na Wilczyskach i Jeżowie, gdzie dotąd stoi zameczek szlachecki z 1544 roku[3]; Chrząstowski Kalwin, właściciel Białejwody i części Tęgoborzy, przywodząc 100 piechoty; Jan z Lipia Lipski[4], dowodząc chorągwi husarskiej, w której 4 synów jego służyło; Sendzimir zaś z Łukowicy został rannym

 W rok po wyprawie chocimskiej morowe powietrze od wschodnich granic Rzpltej przeciągnęło jak anioł śmierci przez całą Małopolskę 1622 r. Klęska ta najbardziej dotknęła karpackie Pogórze, którego mieszkańcy bez ratunku jeden po drugim padali. W niektórych wsiach nie pozostał żywy człowiek, abym mógł trupy pochować. W Starym Sączu wymarło około tysiąca, w klasztorze Klarysek zakonnic ośm i dwóch kapłanów[5]. W Nowym Sączu zwłaszcza nie było miejsca, któregoby zaraza nie dosięgła. Wtedy to liczne rodziny, nie zostawiwszy potomka imienia swego, powymierały[6]. Nawet akta grodzkie sandeckie, z powodu trwającej morowej zarazy, od drugiej połowy sierpnia 1622 r. aż do 3. marca 1623 r. spisywać zaprzestano[7]. Począwszy od 28. maja 1622 r. zanotowano w księdze wydatków miejskich 14 razy: „Grubarzowi od chowania ubogich umarłych dało się 6, 9, 10 lub 12 groszy“; pod dniem zaś 3. września

  1. ↑ Pełno o niem wspomnień i zapisków w księdze cechu szewskiego od 1605–1648 r.
  2. ↑ Regestrum percept. et distribut. an. 1621 f. 400, 419–423.
  3. ↑ Dokładny opis zameczku w Jeżowie ogłosił uczony profesor Wład. Łuszczkiewicz w tomie VII. Pamiętnika wydz. fil. i hist. filoz. Akad. Um.
  4. ↑ W poemacie o wojnie chocimskiej czytamy o nim:

    Jan Lipski, stary rotmistrz usarskiej drużyny,
    Czterema dorodnymi otoczony syny,
    Cztery miał, czterech w regiestr swej chorągwi pisze,
    Przybrawszy dla ojczyzny dzieci w towarzysze.

  5. ↑ Ks. Marcin Frankowicz: Wizerunek św. doskonałości w błog. Kunegundzie. W Krakowie w druk. Fr. Cezarego 1718 in folio str. 330.
  6. ↑ Nakierski: Miechovia, p. 882. Cracoviae 1634. Ks. Siarczyński: Obraz wieku panowania Zygmunta III. T. II. str. 401.
  7. ↑ Act. Castr. Inser. T. 39. p. 1994; T. 40. p. 1.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Jan_Sygański_-_Historya_Nowego_Sącza.djvu/33&oldid=1392648”