Strona:Jan Siedlecki - Błogosławione Dianna, Cecylia i Amanda.djvu/45

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
— 45 —

bieranych, za wstawieniem się bł. Dianny - wyłączniej wzywanej.
Straszna zawierucha rewolucyjna która gruzami zasłała Francyę, zwróciła się w 1793 na Włochy i sprofanowała świą tynie w Bolonii. Ocalono głowę bł. Dianna, którą margrabia Fiblia Fabri z nabożeństwa przeniósł do swej kaplicy w swoim pałacu. Opatrzność również czuwała nad innemi relikwiami naszych błogosławionych. Jedną część udzielono Kościołowi w Ronzano, gdzie Dianna tak wiele walczyła i modliła się; a reszta pozostała w ręku wiernych.
W 1823, dwie z dawniejszych zakonnic Bolońskich, opłakując ruiny swego Kościoła zupełnie zburzonego, udały się do klasztoru św. Syksta w Rzymie. Przyniosły tam głowy bł. Cecylii i Amaty i wiele innych św. relikwii tych trzech sióstr naszych. Iście, był to wielki festyn w zgromadzeniu na widok takiego skarbu, ponieważ relikwie przysłane 200 lat przed tem zaginęły w czasie zawichrzeń politycznych, które srożyły się w Rzymie, z takąż samą okropnością jak i w Wyższej Italii.
W obecnej chwili zakonnice u św. Syksta, dosadnio uprzywilejowane nie mają już prawa występować przeciw Bolonii,