Bł. Cecylia dobiegała mety swego zawodu. Niedomyśliwała się że będzie zaliczoną między te gwiazdy które już wtedy jaśniały na firmamencie Zakonu. Ale słowa siostry Anieli, która opisywała jej opowiadania, dowodzą w jakiem poszanowaniu była u sióstr swoich ta, co w oczach wszystkich promieniała z tak wielką świętością i doskonałą zakonnością! Jak owoc dojrzały oddziela się od gałęzi, tak jej dusza oddzieliła się zwolna od swego ciała (4 sierpnia 1290) i natychmiast cudowne znaki zaświadczyły o tem błogosławionem życiu i śmierci. Jej trumnę umieszczono obok trumny błog. Dianny i Amaty, a imię i pamięć Cecylii zespolone na zawsze z imieniem i pamięcią św. Dominika.
Widzieliśmy siostry z Bolonii, w chwili gdy się przeprowadzały do swego nowego klasztoru (1253) zbudowanego nie za murami ale w samem mieście, że przeniosły relikwie Bł. Dianny i umieściły je ze czcią należną przy ołtarzu św. Agnieszki ich
