zach skłonni bywają do przesady, ciocia musi zarzucić Maniowi, że jeszcze nie dosyć pięknych rzeczy naopowiadał jej o tym domu, a w szczególności o pannie Natalii? Gdzie on miał oczy? Co to za porównanie z pewną panienką, z którą go, między nami mówiąc, swatano, gdybym ja (ciocia) nie była założyła stanowczego veto. Czy panna Natalia będzie na kursach? (N. B. końskich, nie giełdowych.) Nie, bo mama zbyt jest zajętą gospodarstwem. Ach, gdyby mama pozwoliła, ciocia przyjechałaby po pannę Natalię — bo także czuje się osamotnioną, z powodu, że siostra jej, panna Klotylda z Komerażowic Habdank Siebenzwetschk-Szlachcińska (piszemy się Siebenzwetschk, po Wielkim Mistrzu Krzyżackim Siebenzwetschku, który był naszym przodkiem po mieczu[1]) — obawia się przeciągów, a te na kursach mają być tak wielkie, że często dżokieje a nawet panowie, spadają z koni. Mama przyjmuje propozycyę z wdzięcznością; dlaczego Natalia nie ma się zabawić? Natalia jest tedy na kursach, w ekwipażu pani Swatalskiej. Przedstawiają jej jakiegoś starego barona, który ogląda ją tak ciekawie, jak gdyby była folblutką wyprowadzoną na sprzedaż. Turpin dr. Emanuela wpada na arenę między ścigające się konie. Rotmistrz baron von Mordelement okłada go szpicrutem, p. Emanuel przysięga (w ekwipażu), że jutro o wschodzie słońca zgładzi rotmistrza kulą z tego świata. Ciocia chce mdleć, Natalcia ze łzami w oczach błaga p. doktora, ażeby się uspokoił — dr. Mitręga wspaniałomyślnie darowuje życie Mordelementowi.
Tak tedy, panna Natalia jest accaparée przez p. Swatalską, bywa u niej w domu, towarzyszy jej po kwestach, po zebraniach na cele dobroczynne. Nie słyszy nic, jak tylko: „nasz kuzyn hrabia X. i nasz kuzyn baron Y.“ „Ta nudna Jej Łaskawość, ober-komisarzowa hrabina Koniecpolska, ambetuje mię swoim kreszem“. „Książę chaocki Childeryk mówił mi: savez-vous, chère comtesse, znałem jednego Siebenzwetschka w Honolulu na dworze królewskim, aber
- ↑ Pomimo celibatu? P. zecera.
