domość, których oglądanie expon. kommiss. p. Kosel z niezwykłą grzecznością nam ułatwił:
Bolesław książę krakowski i sandomierski nadaje opatowi cysterskiemu w Szczyrzyczu okolice: Białego Dunajca, rzeki Ostrówki, Rogoźni, Łepetnicy, z wolnością karczowania lasów i osadzania kolonij; nadaje im także w posiadanie (Castrum) Szaflary. Przywiléj ten nadany r. 1251 dochowuje się tylko w kopii.
Teodor Cedro nadaje Cystersom kolonią Neumarkt r. 1238. Przywiléj ten także w kopii dochowany dowodzi, że Nowytarg był najpiérwéj niemiecką kolonią i pierwiastkowo Neumarkiem się zwał.
Kazimiérz Jagiellończyk 1487 r. urządza sądy podług prawa magdeburskiego.
Jan Albert 1493 nadaje magistratowi nowotarskiemu prawo patroństwa.
Zygmunt Iszy r. 1523 nadaje przywiléj na jarmarki na św. Jakób i św. Katarzynę. Te trzy dyplomata oryginalne, zdobią pięknie dochowane pieczęcie większe.
Zygmunt August r. 1549 w celu poparcia zamożności zubożałego miasta, nadaje prawo pobierania cła od towarów z Węgier lub do Węgier, nowotarskim gościńcem prowadzonych. Oryginalny ten przywiléj zdobi pieczęć mniejsza.
Zygmunt August r. 1559 za kanclerstwa Ocieckiego przeznacza fundusze na naprawę gościńca do Węgier wiodącego; urządza także opłatę cła.
Zygmunt August r. 1559 potwierdza przywileje miastu od jego poprzedników nadane.
Stefan Batory r. 1578, na mocy przywileju Jana Albrechta godzi sprzeczkę, powstałą między rządcą zamku w Szaflarach. M. Ratholdem (zamek ten przeszedł wtedy od Cystersów w ręce królewskie) a magistratem nowotarskim o prawo patroństwa, i toż prawo magistratowi przyznaje.
Zygmunt IIIci r. 1591 potwierdza przywileje, przez poprzedników miastu nadawane.
Zygmunt IIIci r. 1594 w skutku uchwały ludu (plebiscitum), dochód z cła przeznacza na utrzymanie urzędników magistratu i ławników; w tymże przywileju włączona jest owa ludowa uchwała[1].
- ↑ Taka uchwała tycząca się wewnętrznego stanu miasta, nazywała się wielkierzem, i służyła miastom osadzonym na prawie magdeburskiém. (Czacki tom I, str. 296).
