tymczasowe zastępstwo w opróżnionych probostwach pełnili. W tym roku polecił rząd sporządzenie inwentarza majątku klasztornego[1].
Roku 1834 zarząd klasztoru szczyrzyckiego przeszedł w ręce zakonników z Czech sprowadzonych, którzy do obecnéj chwili zakon, jeżeli nie w świetności, to przynajmniéj w porządku i dobrym bycie utrzymują. Gdy ostateczną odpowiedzią w roku 1848 przez ministeryum Pillersdorfa, spełzła na niczém otrzymana obietnica przez ś. p. cesarza Franciszka zwrotu dóbr opackich klasztorowi, zakonnicy czescy nie widząc więcéj skutku swych usiłowań, wracają do ojczyzny, a zarząd klasztoru oddają napowrót w ręce Polaków.
Położenie klasztoru w środkowym punkcie miast obwodowych, sprzyjałoby wielce w utrzymywaniu szkół, któreby zakonowi prawdziwą chlubę, a krajowi pożytek przyniosły.
Gdy nie mamy żadnych śladów piśmiennych o tworzeniu się i wzroście biblioteki klasztornéj, nic przeto o jéj dziejach powiedziéć nie możemy To tylko jest pewne, że dawniéj nie była w tym stanie jak dzisiaj, gdyż ze śmiercią ostatniego opata, w r. 1794 wywieziono znaczną część książek do Lwowa, i wcielono wraz z innemi po zniesionych w całym kraju klasztorach do biblioteki uniwersyteckiéj, którą d. 2 listopada 1848 r. spalono. Część także przewieziono do dyecezalnego seminaryum, będącego dziś w Tarnowie. Obecnie bibliotekę w Szczyrzycu obejmuje jedna mała cela o jedném oknie, w któréj się mieści zaledwo 1101 dzieł. Czesi uporządkowali tę książnicę, i katalog sporządzili. Dzieł treści historycznéj znajduje się 110. Są tu jeszcze: Szczygielskiego, Aquila Benedictina; Miracula B. M. V. Tuchoviensae; Bzowskiego, Dzieje kościoła; Kordeckiego, Gigantomachia Częstochovi.; Załuskiego, Inwentarz praw i Listów tom 2gi. Najobszerniejszy dział wymowy kaznodziejskiéj, w pięknie dochowanych exemplarzach: Postylla katholicka ks. Wuika, Krak. 1592 r. 2 tom. Starowolskiego, Świątynia Pańska. Wreszcie: Kazania ks. Rychlewicza, Młodzianowskiego S. I. Waler. Gutowskiego, Powalskiego, Piskorskiego, Chojnackiego, Gorzeńskiego,
- ↑ Dekret guber. z d. 12 kwietnia 1827 r. (L. 15,035).
