szkowic, Mogielan, Głogoczewa i Włosani, a późniéj zyskał takowe z okolicznych wiosek: Wiśniowy, Jerzmanowy, Kobielnika, Lipnika, Poznachowic, Raciechowic i Glichowa, a następnie otrzymał w dziedzictwo dobra: Porębczyn, Abramowice, Godusza, Smykoń, Krzyszkowice (powtórnie), Kurdwanów, Bonbasów, Mogilany, Głogoczów, Czysów, Szczyborzyce, Niedzielsko, Droginia, Brzączowice i Popowice, intratną karczmę w Wieliczce. W roku 1502 zamieniono wieś Droginie na sołtystwo Głogoczów, w 1551 wzięto Janowice za Szczyborzyce, a w r. 1560 zamieniono dobra Magielany, Włosań i Głogoczów za Wilkowisko, Markuszową i część Porąbki.
Zwyczajem następnych wieków, wszyscy niemal opaci przemieszkiwali w stolicy, wieszając się dworu królewskiego. Przebywanie opatów szczyrzyckich w stolicy, wystawne i kosztowne życie, nachylało do ubóstwa klasztor, a z czasem i do nędzy; z tego powodu w r. 1642 za panowania Władysława IV, opat Joachim z Mstowa Mstowski († 1655 r.), zajął się oddzieleniem dochodów zakonnych od opackich. I tak, dobra: Raciborzany, Janowice, Dobroniów, Gruszów z Goduszą i Porąbka, wraz z dziesięcinami z dóbr Głogoczowa, Włosani, Wiśniowy, Jerzmanowy, Kobielnika, Lipnika, Poznachowic, Raciechowic i Glichowa, na utrzymanie klasztoru oddzielił; resztę zaś, jako opackie, na własne dochody zostawił. Po nastąpioném w ten sposób oddzieleniu (de mensa et amictu), konwent z dziesięciu tylko składać się był winien osób, a to w myśl statutu przepisanego przez ówczasowego generała i wizytatora Edmunda a Cruce. Opat Domiechowski za rządów swoich[1], liczbę braci zakonnych do dwunastu powiększył. Przez takowe oddzielenie dóbr i dziesięcin od dochodów opackich, została raz na zawsze ustaloną dotacya klasztoru, i przez ówczesnego generalnego kommissarza i wizytatora klasztoru szczyrzyckiego Leonarda Rembowskiego opata peplińskiego[2] przyjętą, a przez Władysława IVgo po-
- ↑ Ks. Domiechowski Przecław, najprzód przeor mogilski (1646), a potém opat szczyrzycki w r. 1672, liczy się pomiędzy kaznodziejów naszych. Ogłosił drukiem cztéry kazania pogrzebowe: Matka Bolesna, Raj Zabaw, Rumacya do Narożnika, Praktyka żywéj Wiary, 1647 r. w 12ce. Nadto: Zebranie przywilejów łask i odpustów bractwa Szkaplerza św. błogos. P. Maryi z góry Karmelu; w Krakowie, w drukar. Lenczewskiego Berłutowicza, 1650 w 4ce.
- ↑ Opactwo peplińskie w dyecezyi pomorskiej, nad rzeką Wierzyczką, założone r. 1267. Niesiecki (t. 8 str. 105 wyd. lips) wspomina o Rembowskim, iż blizko lat 40 był kommissarzem zakonu Cysterskiego; ojczyznie dobrze zasłużony. † 1649.
