Strona:Józef Weyssenhoff - Unia.djvu/297

—   289   —

mrugając przemyślnie oczyma. Zwinął się potem, jak chwiejąca się fryga, i pobiegł do kuchni:
 — Tak i będzie. — Nasamprzód podróżnego w dom przyjąć, głodnego nakarmić...

---