Strona:Józef Starkman - Cholera.pdf/9

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

kością, że nie ma czasu na udzielenie choremu pomocy. Większość autorów zgadza się na to, że, podobnie jak przed innemi chorobami zaraźliwemi, i tu istnieje okres wylęgania choroby, manifestujący się pewnemi objawami, najzupełniej łagodnemi i wtedy to prawie zawsze, przy zastosowaniu odpowiednich środków zaradczych, o których poniżej pomówimy obszernie, udaje się powstrzymać dalszy rozwój choroby.
Otóż najpierwszemi objawami są przypadłości, jakich zazwyczaj doznaje się przy tak nazwanej niestrawności: utrata apetytu, bóle i burgotanie w brzuchu, ogólne osłabienie poczem, po pewnym czasie, zjawia się biegunka, którą należy podczas panującej epidemii uważać za wynik zarażenia się jadem cholerycznym. Zazwyczaj w ten sposób dotknięci chorzy doznają obawy, przyczem nierzadko system nerwowy bywa pobudzony. W dalszym ciągu mamy do czynienia z odbijaniem, mgłościami, a niedługo też przyłączają się wymioty. Następnie język pokrywa się nalotem, powstaje silne pragnienie, kołatanie serca, skóra ochładza się, twarz blednie, a niekiedy przyłączają się drgawki i bóle w kończynach. Jeszcze raz nadmieniamy w tem miejscu, że w tym