Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Z życia awanturnika.djvu/179

lekarzom, a osłabienie i obłąkanie umysłowe, bywa tego rodzaju, iż miewa intervalla lucida.
 Prezes zachmurzył twarz — zamilkł.
 — Dokumenta muszą być pofałszowane... rzekł z cicha — w to bić należy.
 — Można, potwierdził prawnik — i ze wszech miar lepiéj. W takim razie dziecię matki pańskiéj byłoby nielegalném...
 Prezes się zaczerwienił.
 — Chciałbym dowieść, że to jest podrzutek, którego ona, przy swym stanie umysłowym, nawykła uważać za dziecię własne — choć ono niém nie było.
 — Trzeba by na to dowodów...
 — Chciwość tych ludzi.
 — Czy domagają się czego?
 — Dotąd nic... lecz mam posądzenie, że ze słabomyślności méj matki korzystali i postarali się o pochwycenie znacznego kapitału...
 W ten sposób zaczęły się narady.
 Dr. Obst badał znakomicie i surowo bardzo. — Prezes się pocił, męczył, — stękał, odpowiadał i znać było, że tylko ostatnia konieczność wymódz na nim mogła tak bolesne zeznania. Konferencja trwała godzinę. — Gdy się wyczerpały pytania i odpowiedzi, Dr. Obst siedział długo zamyślony, bawiąc się nożem od papieru i gryząc koniec jego w ustach.
 — Cóż pan mówi? zapytał prezes.
 — Że sprawa w każdym razie niesłychanie jest zawikłana i do przeprowadzenia trudna. Macie panowie za sobą to, że małżeństwo prezesowéj nigdy w kraju ogłoszoném nie było... możecie mieć świadectwo doktorów.... Lecz bądź co bądź ścierając jednę plamę, robicie drugą nieuchronnie.
 Jakże dziś dowieść podrzucenie dziecięcia....
 — A gdybyśmy znaleźli człowieka, który towarzyszył w podróży matce i zeznałby pod przysięgą, iż dziecię było kupione i podrzucone?
 Ostatnie słowa prezes wymówił cicho, niewyraźnie, głosem zmienionym i drżącym.
 — A rozgłos takiego procesu?