Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Stańczykowa kronika od roku 1503 do 1508.djvu/81

za pana Jędrzeja z Kościelca. Dowiedzieli się i bracia jego, których gniew okrutny opanował, iż taką obelgę imieniowi ich wyrządził. Zebrał się senat wkrótce coś potem, w którym i dwaj bracia pana Jędrzeja zasiadali, był tam i król. Jak skoro wszedł na salę pan Jędrzej, postrzegli go bracia, że swe miejsce zająć miał, tak obadwa porwali się z swych miejsc i starszy zawołał:
 — Zarzekamy się, jako siedzieć nie będziemy, razem z bratem naszym, który imie i poczciwą sławę przodków naszych splamił, zaślubiając nierządnicę królewską. To powiedziawszy dwaj bracia wyszli natychmiast z izby; a Jędrzej został blady i w pół tylko żywy. Słówka nie rzekł, oczy spuścił i tak końca dosiedział, ale więcej do senatu potem się nie pokazał, a familja cale się go zaparła i herby mu na domu jego pomalowane łamać sługom kazali i różne despekta a obelgi wyrządzali. Czem tak się gryzł, pan Jędrzej, iż wpadł w melancholją, zachorzał i do siebie stał się niepodobnym. Ale król słowa jako był obiecał dotrzymał wcale, bo go uczynił Podskarbim koronnym i dał mu trzymać żupy solne, z których dochód był nie mały, a też starostwa Spiskie, Oświęcimskie, Zatorskie, Sądeckie, Bydgoskie. To go jednak, acz bardzo wyniósł się i pobogaciał, nie pocieszyło, po utracie poczciwej sławy. Urodził mu się też i synaczek którego bardzo miłował, potem córka Beata, co to ją król opiekował się właśnie gdyby własną, boć i różnie tam o tem gadali. Żył też kilka lat w tem utrapieniu podskarbi, słodząc zebranemi skarby, ponoszoną od swoich sromotę; ale wesołości i humoru nigdy nie odzyskał, a zdrowia utraconego. Toż potem gorsze jeszcze utrapienia go dotknęły, bo naprzód synaczek jedyny którego wielmi kochał, umarł, po którym płakał a rozpaczał bardzo, potem go obiecana przez króla kasztelanja Krakowska ominęła; od czego mu życie cale zbrzydło, gdyż jeszcze i owa kobieta dopiąwszy swego dojadała, a oczy wypiekała. To już Podskarbi z onej