Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pan z panów.djvu/122

 — Więc już nawet ani jednego mazura na panu wytargować nie będzie można? spytała Berta złośliwie i napastliwie.
 — Sądzę, że lepszych odemnie tancerzy nie zabraknie — rzekł śmiejąc się hr. August — ja już należę do rezerwy...
 — A ja liczyłam go do służby czynnej — odezwała się hrabianka...
 Hrabia bo masz tradycyą mazura, i szkoda talentu do narodowego tańca zaniedbywać, choćby dla tego, że nasz jest...
 Hr. August rozśmiał się.
 — Ja w mój talent nie wierzę, rzekł, ale za uznanie go bardzo pani dziękuję...
 Gdy w salonie toczyła się ta rozmowa, przy której oczy nie próżnowały — Toni przechodzący ulicą, spostrzegł koczyk hr. Augusta przed domem Witów, a że znał wszystkie uprzęże i konie, nie miał najmniejszej wątpliwości o właścicielu...
 Hr. August z wizytą u Witów! Niezmiernie to obudziło jego ciekawość. Chciało mu się wejść, aby być świadkiem, lecz... jak się tu znaleźć w obec nieprzyjaciela?
 Chwilę zaledwie namyśliwszy się, Toni wbiegł na górę.
 Odwiedziny te — któż wie? mogły zupełnie zmienić stan rzeczy. Musiał się naocznie przekonać o ich znaczeniu. Był we drzwiach salonu, gdy właśnie hr. August, nachylony nieco ku Bercie, wesoło się z nią ucierał o mazura...
 Hrabina sztywna bardzo siedziała na kanapie,