Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pan Karol.djvu/132

się najesz, ale kiedy ty chcesz to ja tobie każę i sucharków przynieść!
 — Nie, dla mnie to wszystko jedno.
 — Franciszko! przynieść od Federa świéżych dwie bułek za pięć groszy —
 — No czegoż ty tak mocno zamyśliwszy się? Czy ty się turbujesz? A kiedy ja kocham, to nie turbuj się, bo kiedy nie kochała Karola, to jemu taki z góry powiedziała, a ciebie kiedy pokochała miłością, to pokochała. Ty mnie bywało i snił się co noc, a wszystko idzie, a w ręku trzyma, worek z dukatami. Żeby ty się był nie oświadczył na ożenienie, to by ja była kazała sobie krwi puścić, tak kochała. Taż to i jeść mnie się czasem nie chciało i siadała i dumała, a wszystko o tobie. Teraz że już, aby prędzéj do ślubu.
 — I ja radbym prędzéj, choć dziś.
 — Da, już bez zapowiedzi niemożna, a i ja taki każę sobie wyprać białą suknię z falbonami. — Tać to i łóżka trzeba podobno podwójne, bo razem będziem spali.
 — Naturalnie, Hermusiu.
 — To ty u mnie i ze mną będziesz mieszkać?
 — Zawsze!