Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Pałac i folwark 02.djvu/58

cili mu syna, teraz gotów by go nam dać, byle sto tysięcy!!... Ha! ha! mój Doktorze, jakżeście się mogli podjąć takiego targu?? prawda — nie znaliście mnie dobrze, a ludzie są różni.
 — Za pozwoleniem, — zawołał zmięszany adwokat, — tu niema ani nadzwyczajnego nic, ani czem byście się mieli obrażać. To po prostu interes. Wy jesteście obrażeni... A — któż wie? może córka wasza ma inne przekonania?...
 — Słuszna uwaga, — rzekł spokojnie Ostójski i podnosząc głos zawołał:
 — Jakóbek!!
 Chłopak zjawił się we drzwiach.
 — Proś tu panny Zofii.
 — W milczeniu przerywanem tylko prychaniem ze śmiechu Cześnikiewicza, doczekali się przybycia Zosi, która wbiegła, zobaczywszy Fellera, ukłoniła mu się i zbliżyła do ojca.
 — Ten pan ma do asińdzki interes, — rzekł ojciec chłodno.
 Feller się kłaniał i twarzy pergaminowej usiłował nadać wyraz przyjemny.
 — Przepraszam, — ozwał się, — właściwie byłto interes do papy...
 — Nie, nie do mnie, — zaprzeczył Ostójski, — do panny Zofii — hrabia Edmund oświadcza się przez usta swego posła, iż zgadza się poślubić cię, bylem ja mu zapłacił sto tysięcy talarów i dał słowo, że w pałacu nie będę bywał, tylko przez garderobę... No, chcesz? masz hrabiowską koronę.
 Zosia zmarszczyła się zrazu, a potem się zaczęła śmiać.