Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Niebieskie migdały.djvu/293

znaleźć jak najdogodniejsze miejsce. Zdzisław usunął się trochę na bok, aby uniknąć przenikliwego wzroku Majaka...
 — Cóż na porządku dziennym? odezwał się pan Sylwester... Szanowne zgromadzenie...
 — Pić będzie herbatę — rzekł uśmiechając się Alfons...
 — Z przekąską — dodał Sylwester — to nie ulega wątpliwości, ale z akompaniamentem duchowym... brzmiących słów i gorących rozpraw. O czém?
 — Zostawiamy wam jako najstarszemu wybór przedmiotu — odezwał się kłaniając Roszek. Pedant jakiś chce nam tę odrobinę swobody, którą tu mamy, zatruć zaraz jakimś żelaznym programem.
 Majak się rozśmiał...
 — Pan Samoborski, rzekł zwracając się do Zdzisława — na jaki wydział myśli uczęszczać?
 — Jeszcze dotąd stałego postanowienia nie mam...
 — Na węzełki pociągnąć! dodał bursz.
 — Prawiebym to gotów uczynić — przerwał Zdziś, gdybym... gdybym się nie lękał ironii losu. Sobie nie bardzo wierzę.
 — Los bywa nie głupi — wtrącił Majak... ale w uniwersytecie jak u zastawionego stołu, trzeba pytać apetytu ku czemu prowadzi...