Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na Polesiu T. 1.djvu/85

 Przez dni kilka wyglądano Sumaka z powrotem — napróżno.
 Scholastyka coraz się bardziej niecierpliwiła; tłómaczyła to sobie jednak, na swój sposób, jak najlepiej.
 — Gdyby nic nie zrobił, to-by tak długo tam nie siedział: widać, że się z hrabią umawia, albo lasy objeżdża. Pewnie z dobrą nowiną przybędzie.
 Rachuby te, jak najczęściej bywa, niezupełnie się sprawdziły.
 Antek, po powrocie z Wołchowicz, dobrał chwilę i przebąknął hrabiemu o tem, że łatwoby Sumaków mieć na gruncie, posadzić ich na Leśniczówce, dać dozór, a strażnikom polecić, aby go doglądali i żadnej mu nie dawać władzy.
 — Pan-by sobie tam czasem mógł na tę ładną twarzyczkę popatrzeć — dodał Antek. — Ludzie biedni...
 Nie dokończył... Hrabia nie dał żadnej odpowiedzi — długo.