Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Jermoła.djvu/289

 — Za co? za przemieszkanie w pustce? A to mojemu Sydorowi łaskę zrobicie jeszcze, bo onby chciał chatę utrzymać: jakby był kto, coby ją podpierał i pilnował, postałaby dłużéj. Jeżeli myślicie tu posiedziéć, przysłałabym wam okienko, któreśmy wyjęli, żeby kto go nie ukradł.... Ot! i zgoda!
 — Doprawdy? — spytał uradowany Jermoła.
 — A cóż, i owszem.
 — A niechże wam Bóg płaci i szczęści! — zawołał staruszek — będę wam pilnował kąta, oczyszczę sam i wylepię, i jeszcze taki siud tud posłużę za to. Lżéj mi tu będzie, bo bliżéj mojego chłopaka: dowiem się co czasem o nim.
 — Ano, zgoda: Sydor będzie kontent, wy radzi, czegóż chciéć? Mnie to wszystko jedno, jeszcze mi ogródka dojrzycie?
 — Nietylko dojrzę, ale go wam porządniéj choć kozikiem ogrodzę: byle chrust.
 — Ot i dobrze! — zaśmiała się Naścia — chodźcie do nas na wieczerzę, pogadacie z moim, zabierzecie okno, weźmiecie trochę trzasek prze-