Strona:Józef Birkenmajer - Nasze miłe zwierzęta.djvu/10

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
Czworonożni przyjaciele.

— „Czworonożni przyjaciele — “
czy to tak powiedzieć można?
Byłażby nam przyjaciółmi
ta gromada czworonożna?

Byłyżby nam przyjaciółmi
te króliki w starej szopie
kret, co łapą kopie ziemię,
i koń, co kopytem kopie?

I ta krowa, której rogi
takie straszne z łba wyrosły?
I ten baran, co wciąż beczy?
I cielęta też i osły?

I ta koza, co na łące
kozie figle wciąż wyczynia?
I ten pies, co w nocy szczeka?
I ta — z przeproszeniem — świnia?



— Owszem, owszem i z zwierzęciem
można się też zaprzyjaźnić.
Ono złego nic nie zrobi,
jeśli tylko go nie drażnić.
 
Gdy zwierzęciu nie dokuczać
i obchodzić się z niem grzecznie,
ono wdzięczność swą okaże
i usłuży pożytecznie.

I coż, że jest czworonożne?
Ot niedawno, moi mili,
wyście sami na czworakach
po podłodze wszak chodzili!..

Zresztą, gdy już o to sprawa,
rozpogódźcie swe twarzyczki;
są tu i dwunożne „zwierze“:
kaczki, kury i indyczki.