Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/36

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

sach; z ciała, zamienionego w ziemię, wyjdą trawy i inne rośliny, żeby niemi żywiły się zwierzęta, dla wróżb utrzymywane, mające rozliczne kształty, barwy i wnętrzności, z czego właśnie przyszłość ludziom będzie się okazywała...« (De Pythiae oraculis, IX).
Że się przewidywania Sybilli, wyrażone w przytoczonych wierszach, spełniły, dowodzi tego ten sam autor. W innej swej rozprawie, pod tytułem: O tych, którzy późno przez bóstwo byli ukarani, także w postaci rozmowy, w usta jednego z biesiadników wkłada opowiadanie niejakiego Thespiusza o tem, co widział on po śmierci. W tym opowiadaniu ustęp następny znajdujemy: »...Słyszał, przechodząc, kobiecy głos doniosły, wieszczenia głoszący różne, wśród których dowiedział się o dniu, kiedy ma sam umrzeć. Wtedy duch (ό δαίμων, genius) jego oprowadzający, wyrzekł: głos to jest Sybilli, która, po powierzchni księżyca krążąc, przyszłość przepowiada... (De sera numinis vindicta, Xll)«.
Chociaż pierwsze te szczegóły biograficzne, spotkane u pisarza greckiego, nie wiele nas uczą co do osoby Sybilli, wskazują jednakże, w jakiej kategoryi istot szukać jej należy. Istnienie jej pośmiertne odpowiada jej pochodzeniu nadprzyrodzonemu i życiu na ziemi. To zaś istnienie jest dwojakie, jedno w kształtach widzianej na księżycu postaci, której »duch, zmieszany z powietrzem«, rozlega się w przestrzeni, jako głos wieszczący; drugie, w postaci pokarmu przedostającego się do żołądka zwierząt, nadaje tym zwierzętom własności wróżbiarskie.
Przytem Plutarch zna tylko jedną Sybillę, jak jego inni poprzednicy dawniejsi.
Jedyną, zarówno pod względem obszerności, jako też i ilości szczegółów u pisarzy greckich wiadomość o Sybillach znajdujemy u Pauzanjasza. Żył on za czasów Adryana i Antoninów, a więc w środku II wieku ery naszej. Dzieło, któremu pamięć o sobie w piśmiennictwie zawdzięcza, nosi tytuł ή παριήγησις τἥς Έλλάδος; (Opis Hellady). Oto co w niem o Sybillach, już wielu, znajdujemy.
»W Delfach jest skała wystająca nad ziemią. Mieszkańcy twierdzą, że na niej stając, zwykła była Herofile proroctwa wy-