Ta strona została przepisana.
uśmierzeniu ostatniego już powstania w Judei, wznieconego przez Bar-Kokabę, co, jak się zdaje, potwierdza ogólny nastrój ducha w tym utworze panujący.
2) Treść tych Ksiąg.
A. Mała Genesis.
Utwór ten obejmuje przeciąg czasu od powstania nieba i ziemi do pierwszego roku po wyjściu Żydów z Egiptu. Czas ten jest podzielony na pięćdziesiąt lat jubileuszowych. A ponieważ każdy rok jubileuszowy zawiera siedem tygodni jubileuszowych, każdy zaś tydzień jubileuszowy — siedem lat zwyczajnych, przęto 56 lat jubileuszowych wynosi 2450 lat zwyczajnych[1]. Tyle
- ↑ W tłumaczeniu etjopskiem Mała Genesis nie podlega żadnemu podziałowi. Tłumacz na ntemiecki Język wprowadza podział stosowny do lat jubileuszowych: więc ile jest lat, na tyle dzieli ją rozdziałów, chociaż rozdziały nie zawierają przeciągu jednego roku jubileuszowego.
Co się tyczy samego podziału czasu na lata i tygodnie jubileuszowe, wynikł ten podział z ustawy następnej: »Gdy wnijdziecie do ziemi, którą ja wam daję, mówi do Mojżesza Jehowa, tedy święcić będzie ziemia Sabbat Pana. Przez sześć lat osiewać będziesz pole twoje i przez 6 lat winnicę twoją obrzynać będziesz, zbierając urodzaje z niej, ale roku 7-go Sabbat odpocznienia mieć będzie ziemia; pola twego nie będziesz osiewał, ani winnicy twojej obrzynał. Co się samo przez się zrodzi, zboża twego, nie będziesz żął, i jagód zaniechanej winnicy twojej nie będziesz zbierał; rok odpocznienia będzie miała ziemia. I będzie, co się urodzi w czasie odpocznienia ziemi, tobie na pokarm, i słudze twemu, i służebnicy twej, i najemnikowi twemu, i przychodniowi (gościowi) twemu, który mieszka z tobą. Także bydłu twemu, i zwierzowi, który jest w ziemi twojej, będzie wszystkim urodzaj jej na pokarm. Naliczysz też sobie siedem tygodniów lat, to jest 7 kroć 7 lat; i uczynią ci one dni 7-u tygodniów lat 49. Tedy każesz zatrąbić w trąbę huczną... po wszystkiej ziemi waszej, i święcić będziecie rok 50-ty, a obwołacie wolność, na ziemi wszystkim obywatelom jej. Lato miłościwe mieć będziecie; i wróci się każdy do osiadłości swojej i każdy do rodziny swojej wróci się. To miłościwe lato pięćdziesiątego roku miewać będziecie. Nie będziecie
