Strona:Hugo Bettauer - Trzy godziny małżeństwa.djvu/36

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

zuchwalstwo nowoczesnego dinosaura, Ernö Szalaya.
On zaś, Theo Bodenbach, musiał niemy i potulny patrzyć na ową potworną grę satyra, która musiała się zakończyć tem, że szachraj chwyci wstrętnemi mackami i uprowadzi to piękno kobiecości w pełnym rozkwicie będące.
A Elżbieta? Czuła, że grunt chwieje się nod nią. Przepajał ją wstręt do życia oszukańczego ponad stan, jakie wiodła, niewysłowiony strach przed przyszłością, litość dla bezbronnych rodziców i groza z powodu przedwczesnych wybryków Ellen, o których jej donoszono. Kiedy czasem zamknęła oczy, jawił się jej ojciec chodzący ulicami w obszarpanej odzieży, sama drżała z zimna, wraz z rozżaloną matką w pustem mieszkaniu, a Ellen umalowana, w otoczeniu ludzi z pod ciemnej gwiazdy i flaszek szampana pokazywała nogi w nocnych lokalach.
Te, doprowadzające ją do rozpaczy wizje skłaniały, by wyjść niezbędnie za Ernö Szalaya. Nikły one w chwili, gdy mlaskający pożądliwie Szalay jawił się obok, budząc dreszcz odrazy, lub gdy Bodenbach siedząc przy niej prawił