Strona:Hugo Bettauer - Trzy godziny małżeństwa.djvu/152

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

się wcale, ani zdziwiła Elżbieta. Z wyrazem ulgi przesunęła dłoń po pięknem, alabastrowem czole, szepcąc do siebie:
 — Droga moja wytyczona jest teraz jasno. Odnalazłam siebie i muszę szukać Thea, dopóki go nie znajdę.



Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Hugo_Bettauer_-_Trzy_godziny_małżeństwa.djvu/152&oldid=3459760”