sane, ten powziąść musi przekonanie, że to był młodzieniec zapowiadający postępowaniem i postępami tego, którego w nim późniéj podziwiamy. Był temperamentu żywego, co w szkólnych świadectwach, według ówczesnego zwyczaju, przez wszystkie klassy, obok pięknych i chlubnych predykatów, statecznie jest zapisywane; raz nawet i to w świadectwie klasy 3 temperament nietylko żywym, ale i krwisto-cholerycznym jest mianowany. We wszystkich naukach celował do tego stopnia, że przez wszystkie sześć klas i przez cały 7 letni przeciąg nauki gimnazyalnéj nietylko żadnéj nagannéj, ale nawet ani jednéj mniéj pochwalnéj i mniéj chlubnéj nie odebrał cenzury, a wszystkie wynoszą wzorowe jego postępowanie i znakomite we wszystkich naukach postępy pod professorami z razu Strusińskim, Reidem, Kubem, Antoniewiczem, Jarockim, w klasach wyższych pod Buchowskim, Stocem, Gralichowskim, Mottym, Brodziszewskim, Berndem, oraz dyrektorami Gorczyczewskim, Przybylskim i Kaulfusem. Pięć razy odebrał nagrodę, a mianowicie w klasach 3, 4, 5 i 6 dwa razy. W roku 1817 złożył examen dojrzałości, a archiwum gimnazyalne zachowało nam jeszcze trzy rozprawy Marcinkowskiego przy tymże examinie napisane, a napisane wszystkie czystą i wzorową polszczyzną, jakiéj niestety! już teraz od dość dawna u młodzieży szkoły opuszczającéj spotykać nie zwykliśmy. Z pomiędzy tych rozpraw odznacza się szczególnie rozprawa matematyczna nietylko naukowo i zwięźle uzasadnioną rzeczą, ale także czystością języka i jasnością formy w ogóle. Było to oczywiście znamię myślącéj i logicznéj głowy, była to zarazem przepowiednia téj bystrości w myśleniu, pewności i trafności w sądzie, oraz jasności w przedstawieniu, jakiemi się późniéj wszystkie umysłu jego objawy wyraźnie cechowały. To téż zaszczycony nagrodą i chlu-
