Ta strona została skorygowana.
– 95 –
z zachodniemi, pozwalały sobie w praktyce na tę swobodę, jaka na tle organizacyi zachodniej była niemożliwą.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Heraldyka_fig_26.png/200px-Heraldyka_fig_26.png)
Fig. 26.
Hełm, jako część herbu, uległ na dalszym Zachodzie ścisłym przepisom heraldycznym. Podyktowała je, jak wszystkie przepisy inne, logika, nakazująca posiłkowanie się w herbownictwie hełmami, używanemi istotnie w praktyce. Najdawniejszym ich typem, panującym jeszcze w chwili, kiedy hełmy z tarczami łączyć poczęto, były tak zw. hełmy garnczkowe. Takich właśnie hełmów, połączonych z tarczą w sposób logiczny, używać poczęto nietylko na zachodzie (fig. 22), lecz od 1301 roku i w Polsce (fig. 26)[1] tworząc nad niemi czuby klejnotowe. Emalie, dodatki i ozdoby samych heł-
- ↑ Herb Mikołaja z Bogoryi, wojewody krakowskiego, z r. 1334.