Strona:Henryk Sienkiewicz - Wiry 02.djvu/80

—   72   —

 — Tak rano? — i nie boi się pani chodzić sama po mieście?
 — Pani wyszła ze mną i kupowała kwiaty dla panny Zbyłtowskiej, a potem poszła do kościoła.
 — Do którego kościoła pani chodzi?
 — Nie wiem.
 Panna Polcia wiedziała dobrze, ale ubodło ją natychmiast to, że on o jej panią wypytuje; on zaś, domyśliwszy się tego, przestał istotnie dalej pytać, albowiem i poprzednio już postanowił jaknajmniej z nią rozmawiać.
 Więc zapadło między nimi milczenie — trochę kłopotliwe — i trwało dopóty, dopóki Groński nie wrócił z listem.
 — Oto jest odpowiedź — rzekł. — Niech panienka pokłoni się od nas paniom i powie, że dziś tam obaj będziemy, bo już i niewola pana Krzyckiego skończona.
 — Dziękuję — odrzekła panna Polcia — ale ja mam jeszcze prośbę... Chciałabym dowiedzieć się, jaki jest adres pana Świdwickiego?
 Groński spojrzał na nią ze zdziwieniem.
 — Czy to panie poleciły spytać?
 — Nie... To ja tak chciałam wiedzieć...
 — Panno Polciu — rzekł Groński. — Pan