Strona:Henryk Sienkiewicz - Publicystyka tom V.djvu/172

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

— Jest to pan N., redaktor jednego z najpoważniejszych naszych dzienników.
— Poznaj mnie pan z nim.
Młody dziennikarz czuje się zakłopotanym, gdyż, znając z widzenia pana N., nie był mu sam nigdy osobiście przedstawiony. Jakże tu jednak dać poznać Tissotowi, że dziennikarze polscy się nie znają? Młody dziennikarz, człowiek z taktem, wstaje tedy i przedstawia:
— Pan N. — pan Tissot!
Następuje poznanie, uściśnienie rąk, po chwili zaś pan N. pochyla się do ucha młodszego kolegi i mówi:
— Poproś pan Tissota, żeby teraz mnie panu, a pana mnie przedstawił.

315.

W teatrze lwowskim grano Szkice Węglem Sienkiewicza w przerobieniu p. Zielińskiego. Przeróbka nosi tytuł Zemsta chłopa. Przeróbki jeszcze nie znamy, pozwalamy sobie jednak wątpić, czy powieść ta, lubo oparta na charakterach, ale będąca przeważnie szeregiem obrazów, nadawała się do układu na scenę, zwłaszcza przez mniej doświadczone pióro.

316.

W Ilustracji Wiedeńskiej pomieszczono reprodukcję obrazu Ajdukiewicza przedstawiającą: Manewra wojskowe. Treść dodanego artykułu przepełniona jest pochwałami dla młodego malarza.