Strona:Henryk Sienkiewicz - Światła i kwiaty.djvu/87

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

jest dowodem, iż nam się jeszcze coś należy po śmierci. Jestem przekonany, że pesymizm wymyślono także gwoli tej potrzeby, dla pociechy, jaką mogło sprawić ujęcie ogólnej niedoli w filozoficzną formułę. Było to zaspokojeniem dążenia do świadomości i prawdy, szczęście zaś nie jest niczem innem, jak szeregiem zaspokojeń.

Bywają ludzie inteligentni, ale bez energii; inni mają energię, ale bez delikatności serca.

Najtrudniej jest porzucić szczęście, które nietylko jest upragnione, ale i zaczęte.

W życiu zewnętrznem trzeba mieć spokojny chleb — prawda? Otóż w życiu wewnętrznem tak samo.