Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/37

na pytanie, dlaczego wypasał zboże pana Garbowieckiego, odrzekł:
 — Taki to on i pan, kiedy sam za pługiem chodzi; takiego nie grzech poszkodować.
 Mój przyjaciel uważał tę odpowiedź za znakomitą: „C’est magnifique! magnifique!“ — powtarzał. Dowodzi to jednak (mówił), że i w ludzie prostym jest pewne... pewne... comment cela s’apelle-t-il?... pewne poczucie tej myśli, którą francuzi wyrażają; „noblesse oblige“.
 Z powodu tej sprawy wszedł Wilk w bliższe stosunki z państwem Chłodno i bywał tam następnie dość często.
 — Prawdziwie — mówił do mnie pan Chłodno — kiedy wszedł pierwszy raz, patrzyliśmy na niego, prawdziwie jak na wilka... nous l’avons regardé tout-à-fait comme un vrai loup.
 W ich domu jednak rozegrała się najważniejsza część jego historyi, dlatego stosunki te będę opisywał szczegółowo. Dom państwa Chłodnów składał się z samego, z samej i dwóch córek: panny Lucy i Boguni; małej jeszcze, może trzynastoletniej