Strona:Henryk Nagiel - Kara Boża idzie przez oceany.pdf/289

— 285 —

 Obydwaj obrzucili wchodzącego Szczepana badawczym wzrokiem, jak gdyby mówiąc do siebie:
 — No! z tego będzie niezły rekrut....
 Sekretarz odrazu przystąpił do pytania przybyłego.
 — Szczepan Homicz? — pytał.
 — Tak.
 Wiek? Narodowość? Czy dawno przybył z Europy? Jak dawno tu pracuje? Służył kiedy w wojsku? Żonaty czy kawaler? Umie się się obchodzić z bronią palną? W jakim jest departamencie? Ile zarabia? itd. itd. — oto szereg następnych pytań, które mu zadawano. Na wszystkie odpowiedział zadawalniająco.
 Wtedy sekretarz zmierzył go ponownie oczyma — i zapytał:
 — Wiesz pan zapewne, że w zakładach naszych może dojść wkrótce do strajku, zaburzeń, rozlewu krwi?
 — Nie wiem.... Domyślać się tylko mogę — wyszeptał Szczepan.
 — W takim razie, czy zgodzisz się pan na następującą propozycyę?.... Obecny tutaj pan — wskazał na wysokiego jegomości z wąsami — jest szeryfem naszego powiatu. Jeśli pan zechcesz, zaprzysięgnie pana w tej chwili na jednego ze swoich pomocników (deputy). Jako taki, w chwili niebezpieczeństwa staniesz pan pod jego rozkazami i będziesz bronił bez-