Strona:Hektor Malot - Bez rodziny.pdf/118

—   112   —

aby mnie posądzano o żarłoczność i odpowiedziałem, że już wczoraj nie jadłem obiadu.
 — A śniadania?
 — Tak samo nie jadłem.
 — A twój mistrz?
 — On także nic nie jadł.
 — A więc umarł nietylko z zimna, ale i z głodu.
 Zupa dodała mi sił. — Podniosłem się, by odejść.
 — Dokąd chcesz iść? — zapytał ojciec.
 — Odejść precz.
 — Do kogo?
 — Nie wiem.
 — Czy masz jakich przyjaciół w Paryżu?
 — Nie.
 — Ludzi z twoich stron?
 — Nikogo.
 — Gdzie jest twe mieszkanie?
 — Nie mieszkaliśmy nigdzie; przybyliśmy wczoraj.
 — Co chcesz robić?
 — Grać na harfie, śpiewać moje piosenki i w ten sposób zarabiać na życie.
 — I to tu w Paryżu? Zrobiłbyś lepiej, gdybyś powrócił w rodzinne strony do twoich rodziców. — Gdzie oni mieszkają?
 — Nie mam rodziców.
 — Mówiłeś, że ów starzec z białą brodą nie jest twym ojcem.
 — Nie mam wcale ojca.
 — A matka?
 — Nie mam matki.
 — Lecz masz zapewne wuja, ciotkę, lub kogo z krewnych.
 — Nie, nikogo.
 — Skąd pochodzisz?
 — Mój mistrz kupił mnie od męża mej żywicielki. ...Państwo byliście dobrzy dla mnie; dziękuję wam za to z całego serca i jeżeli sobie życzycie i was to za-