Ta strona została przepisana.
— 90 —
„Z piekielnéy nam przepaści na ziemię dobyte
„Rozléy po tych iad członkaęh przez twą dzielność ſkryte,
„Niechay nagle na twoie czprowne ſkinienie,
„Długie méy wzgardzie życ e roztarga zniſzczenie.
(wléwa w ucho ſpiącemu Xięciu truciznę)
OFELIA.
Król wſtaie?
HAMLET
Iakoż slepym tylko hałaſem przeſtraſzon?
KROLOWA.
Coż ci to moy mężu?
OLDENHOLM
Przeſtańcie grać! (ſpada ząſłona.)
KRÓL
Daycie światła, precz, precz!
WSZYSCY
Światła, światła, światła! (w zamieſzaniu odchodzą)
SCENA VI.
HAMLET, GUSTAW.
HAMLET
O móy Guſtawie, nie dałbym ſłow tego ducha za dziéſięć tyſięecy beczek złota; czy widziałeś?
