Ta strona została przepisana.
— 120 —
SCENA VI.
OFELIA, BERNFILD, DAWNIEYSI.
OFELIA.
Gdzież ieſt piękny maieſtat Duńſki?
KRÓLOWA,
Jakże się maſz Ofelio?„
OFELIA (spiéwa)
„Zefirku leciſz w te ſtrony,
„Kędy móy luby zoſtaie,
„Weź ten kwiat łzami ſkropiony,
„Powiedz, że ia mu go daie.
KROLOWA
Biedna dziewczyno! cóż ta pieśń ma znaczyć.
OFELIA,
Słuchaycie! słuchaycie! (ſpiéwa)
„Ach biedna, biedna dziewczyno,
„Naymilſzy iuż umarł tobie,
„W białą go ſzatę zawiną,
„Kamieniem przyciſną w grobie.
Oh i oh!
KROL
Biedna Ofelio!
OFEIIA
Twoia koſzula iak śniég świéży biała, utkana dokoła kwiatami; one poydą z nim razem do grobu, zroſzone łzami ſzczerey miłości.
