Ta strona została przepisana.
— 105 —
łe poruſzyć kamienie — o niepatrz się na mnie, albo to ſmutne twoie ſpoyrzenie zmieni moie przedsięwzięcie, i znęka me siły;, zamiaſt krwi, łez potoczą się ſtrumienie.
KRÓLOWA.
Z kiem że to gadaſz?
HAMLET.
Nie widziſz że tam nic matko? (wſkazuie na ducha)
KROLOWA.
Nic bynaymniey, ale wſzelako widzę wſzy ſtko co ieſt.
HAMLET
Czy i nic nie ſłyſzyſz!
KROLOWA.
Nic iak tylko nas dwoie.
HAMLET
Jako? ale ſpoyrzyi tam tylko! patrz, iak się iuż tam wyſuwa. Moy oyciec w ſwoiey naturalney poſtaci. Patrzay, właśnie teraz wychodzi przez podwoie.
(Duch niknie.)
SCENA. XII.
KROLOWA, HAMLET.
KROLOWA.
Jeſt to tylko ſtraſzydło twoiego muzgu, nieiſtotny wytwór twoiey marzącey fantazyi.
