Strona:H. Bukowski. Wspomnienie pośmiertne.djvu/7

 W Szwecyi był cenionym jako antykwarjusz. Wydał 127 katalogów zbiorów archeologicznycó i był jednym z założycieli Nordiska Muzeet (Północnego Muzeum).
 W stuletnią rocznicę powstania Kościuszkowskiego Muzeum rapperswylskie wydało Album pamiątkowe i życiorys Kościuszki. Na to cenne wydawnictwo nie było wówczas dostatecznych funduszów, Bukowski opłacił koszta.
 Podczas ostatniej wojny wschodniej Bukowski brał udział wraz z Kraszewskim w zjeździe drezdeńskim, gdzie radzono o propozycjach angielskich zrobienia dywersji powstaniem w Polsce. Wiadomo, że zjazd nie dał się wyprowadzić w pole Anglikom.
 Wszystkiemi sprawami, dotyczącemi się Polski, Bukowski zajmował się do ostatniego tchnienia. Był w poglądach swoich radykałem i rewolucjonistą, wierzył, że byt niezależny, Polska uzyskać może li tylko przez emancypację ludu i klasy robotniczej.
 Kochał lud litewski i polski i dawał tego liczne dowody. Ruch narodowościowy na Litwie nie przestraszał go. Wierzył, że Litwini, mówiący po litewsku i pracujący dla rozwoju swego języka, nigdy z Moskalami w sojusz przeciw Polsce pociągnąć się nie dadzą, bo jakież urazy mógłby mieć lud litewski do ludu polskiego, który jedynie Polskę odbudować może. Bukowski był członkiem Towarzystwa litewskiego «Żelmuo» i Towarzystwa Handlowo-Geograficznego, opiekującego się ludem polskim w Brazylii.
 «Ogromnie uczuciowy i wrażliwy, mimo pozornego spokoju, odczuwał wszystkie ujemne strony naszego życia narodowego boleśnie, przypisując nasz upadek etyczny, który tak jaskrawo w ostatnich czasach się zaznaczył, naszej niewoli i demoralizującym jej wpływom.»
 Dla Bukowskiego grosz publiczny był święty, do-