Strona:Grazia Deledda - Po rozwodzie Cz.II.djvu/28

kuchni w domu Porru, o spotkanym na ulicy znajomym — o wszystkiem zgoła, oprócz o rozmowie którą przy wieczerzy prowadzono, i o sprawunkach, zaostrzając tem ciekawość sąsiadki.
 — A ty, Giovanno, nie masz — że nic do powiedzenia — spytał Bronta, dorzucając kilka gałęzi jałowcu do ognia. — Zamyślona jesteś, co ci?
 — Czuję się zmęczoną — i nagle zaczęła mówić o Jakóbie Dejas.
 — Waryat to skończony — narzekała. — Prześladuje mnie ciągle. Doprawdy, zasługuje, byście go wydalili! Potrzebna bo mu służba! Bogaty!
 — Nie wiem, co mu się stało — dorzuciła matka — był przedtem wesoły, krotochwilny, a teraz, gdy ma dom, trzody i mógłby się ożenić, wścieka się nie wiadomo czego. Wiecie zapewne, że go ztąd wyrzuciłam.
 — I nie wrócił już?
 — Nie wrócił.
 — Ani też Izydor Pane? — dodała łagodnie Giovanna.
 — Zdawało mi się — zauważyła sąsiadka — żem go widziała, przechodzącego tędy wczoraj...
 Giovanna podniosła żywo głowę, lecz Bronta roześmiał się na głos.
 — Jak gdyby potrzebowano tu jego pijawek! — zawołał.
 — Hm! — odchrząknęła jego matka, a po chwili