Strona:Gaston Tissandier Męczennicy w imię nauki.djvu/231

o którym mówiliśmy poprzednio, Huygens, dostarczył mu środków poświęcenia się całkiem temu powołaniu.
 Papin podzielał jego prace i wkrótce odznaczył się bystrością umysłu, ulepszając w niektórych szczegółach nową maszynę pneumatyczną pomysłu Ottona de Guéricke, prezydenta Magdeburga. Papin dał się poznać pierwszą swą broszurą: »Nowe doświadczenie dotyczące próżni«, na którą Akademia nauk, dopiero co założona przez Colberta, zwróciła uwagę.
 Przyszłość zdawała się uśmiechać młodemu fizykowi; uczeni paryscy poważali go wielce, wielki świat nie szczędził mu względów, pomimo to Papin nagle porzucił Paryż i udał się do Londynu, bez żadnego powodu usprawiedliwiającego ten niespodziewany wyjazd.
 Dyonizy Papin przybył do stolicy Wielkiej Brytanii w pierwszych dniach 1676 roku i przedstawił się Robertowi Bayle’mu, założycielowi Królewskiego Towarzystwa Londyńskiego. Uczony ten, oddany całkiem wiedzy, w jednej ze swych posiadłości, zdala od zgiełku świata, przyjmował ludzi znakomitych, zamiłowanych w nauce. Młody fizyk francuski znalazł zajęcie w jego pracowni. Przez lat trzy Dyonizy Papin i Robert Bayle pracowali wspólnie i odbyli mnóstwo doświadczeń, dotyczących własności pary wodnej w stanie wrzenia.
 Prace te doprowadziły Papin’a do zbudowania przyrządu zwanego kociołkiem Papina. W niedługim czasie potem, to jest w 1681 roku, wynalazca powołany został na członka Królewskiego Towarzystwa Londyńskiego. W kociołku Papina pierwszy raz napotykamy klapę bezpieczeństwa, stanowiącą jeden z głównych organów maszyny parowej.
 Dyonizy Papin był dziwakiem i niepoprawnym włóczęgą. W chwili gdy w Anglii, stającej się jego przybraną ojczyzną, oczekiwały go zaszczyty, porzucił wszystko, przyjmując nowe stanowisko, ofiarowane mu w Akademii, założonej w Wenecyi.
 Papin dwa lata przebywał we Włoszech, lecz pomimo sławy, z dniem każdym wzrastającej, fundusze jego wyczer-